Héðan og þaðan.....!!!!!

Er lífið eitt alsherjar leikrit.....?????

Jæja, þá er ég búin að sjá leikritið, Hálsfesti Helenu. Ég var búin að hugsa mikið um þetta leikrit og það ekki af ástæðulausu. Ég hef verið í sambandi við persónu inni á Skypinu sem þorir varla að viðurkenna upprunann sem er auðvitað arabískur. Þá er viðbúið að einhver úr Bush liðinu taki viðkomandi fastan og sendi til Guantanamo bara fyrir það eitt að vera arabi sem virðist þá þýða; hryðuverkamaður. Þetta er óneitanlega undarleg staða ef þjóðernið eitt gerir það að verkum að fólk er stimplað sem hryðjuverkafólk...... bara fyrir það eitt að vera arabar.

En þannig hefur tilveran víst verið allar götur frá upphafi. Við hræðumst það sem við ekki þekkjum, arabar lifa á allt öðru menningarsvæði en við Vesturlandabúar og það kom skýrt fram í áðurnefndu leikriti. Aðalsöguhetjan sem er norræn kona,á ráðstefnu í Líbanon, týnir perluhálsfesti sem er lítils virði nema tilfinningalega og ákveður að leita hennar. Í þessari leit að þessari festi, hittir hún fólk, araba, sem eru innfæddir á staðnum og hafa líka misst og glatað, sínu eigin fólki á blóðugan hátt. Þessi kynni gera það að verkum að aðalsöguhetjan gerir sér grein fyrir því, að tapa ómerkilegri hálsfesti, (að maður minnist nú ekki á litlu ástarsorgirnar sem gera fólk alveg hryllilega geðbilað og trekkt) kemst ekki í hálfkvisti við það sem þetta fólk hefur misst.

Eftir sýninguna voru umræður um verkið, en Íslendingar eru samir við sig og sögðu fátt og þó var fyllilega ástæða til umræðu. Eftir svona sýningu hefur maður önnur viðhorf til þessa fólks og tilveru þeirra.

Á laugardeginum var aðalfundur hjá Vimu sem er Vináttu-og Menningarfélag Miðausturlanda, stofnað árið 2002 af hetjunni Jóhönnu Kristjónsdóttur og ekki nóg með það, ferðafélag með einmitt það að markmiði að kynnast og sjá með eigin augum hvernig arabar lifa. Hún er með ferðir til Sýrlands/Jórdaníu, Libýu, Jemen, Óman og Íran og eitt er enn ótalið og þar slær hún metið, Jemen. Það er nefnilega í gangi stórmerkileg starfsemi í Jemen, Jóhanna hefur komið á stofn fræðsluverkefni til að koma fátækum börnum til mennta. Þetta er svo frábært framtak og ætti í rauninni að fá mikið meiri athygli en nú er. Og ekki nóg með að hún hjálpi börnunum heldur hefur hún komið á laggirnar fullorðinsfræðslunámskeiði, konur læra á saumavélar og þær læra að sauma!

Fundarstjóri var Mörður Árnason pólitíkus, eða þannig hafði ég alltaf litið á hann og þeir eru hver öðrum leiðinlegri en ekki Mörður í þetta sinn. Hann var svo skemmtilegur og strákslegur og frábær.

Þessi starfsemi Jóhönnu er meiriháttar og sannarlega þess virði að vera félagi í Vimu að vera að einhverju leyti þáttakandi í þessu framtaki. Hún er að kynna fyrir okkur þennann framandi heim, ekki til að breyta neinu heldur til að skilja. Þegar ég sá leikritið hryllti mig við þessu hræðilega lífi sem þetta fólk lifir, þar sem dauði og tortýming er við hvert fótmál.

En eins og segir um leikritið, við erum öll perlur í sömu hálsfestinni. Við erum nefnilega fólk með tilfinningar, þegar upp er staðið þá er það fólkið sjálft sem hefur mesta þýðingu, hvaða hörundslit sem við höfum og hvaða mál sem við tölum.

Miðausturlönd hafa verið og eru enn, eins og jarðsprengjusvæði, þar ólgar allt. En eins og segir í leikskrá: Við getur ekki lifað svona lengur.

Það eina sem við getum gert til hjálpar fólki sem lifir á þessum blóðugu sorgarsvæðum, þar sem dauðinn er við hvert fótmál og mæður leita endalaust að dánum börnum sínum er að mótmæla og kynna okkur ástandið með opnum augum.

Góða nótt og vonandi eigið þið sæta drauma, við erum nefnilega ótrúlega heppinn.