......hryðjuverk......??????

Ég hef aðeins verið að kíkja inn í Bloggheima og við það að svipast þar um hef ég hugsað ýmislegt.  Það hefur nefnilega læðst að mér sá grunur að þeir sem skrifa mest og oftar en ekki harðvítuglega um Femínista séu í reynd í einhverskonar hlutverka-krísu.  Þeir séu í reynd að upplifa gamla stælinn þegar karlar voru húsbændur á sínu heimili, og ekkert múður, kerling.  Að í gegnum allann orðaflauminn megi glitta í gömlu karlrembuna.

En tímarnir eru breyttir, frá því sem var. Við konurnar höfum líka fengið ný hlutverk, eins og t.d. því að sjá líka um fjölskylduna fjárhagslega, og að viðbættu barnauppeldinu, það fylgir víst konunni að ganga með börnin, hvað sem hver segir.  Og það er ekkert smá mál, sumar konur verða að vinna næstum fram að fæðingardegi, fæðingarorlofið er inní spilinu, ég var einu sinni að vinna með ungri konu sem var svo slæm af grindargliðnun að hún gat varla gengið. En hún lét sig hafa það að mæta á vinnustaðinn, við reyndum eftir bestu getu að láta hana vinna eitthvað létt, eitthvað sem hún gat setið við. Það voru bara konur sem unnu á staðnum og skildu málið, þær höfðu jafnvel upplifað það sama. Það er nefnilega ekki bara ánægjan af að búa barnið til,það hangir fleira á spýtunni, það þarf að ganga með barnið og hugsa um það.  Stráka og stelpur, öll börn eiga að vera velkomin.

Hvernig stendur þá á þessum árásum, talar fólk ekki saman? Hvað í fjandanum er að? Lífið snýst um fleira og meira en kynlif. Við þurfum öll að komast af, hvernig væri að gera það í sameiningu. Það væri flott. SAMMÁLA,

Smáhugleiðing......heyrumst.....