Logið út um bæði munnvik....

Hvernig er hægt að treysta þegar maður hefur staðið fólk að lýgi.  Það er nefnilega mjög erfitt. Það er víst ekki hægt að taka til baka töluð orð. Þau eru alltaf til staðar þegar fólk sem hefur logið á í hlut.

Það þarf sko engan Munchausen í svoleiðis mál. Þó var hann nú ansi skrautlegur, satt að segja hefði mátt halda að hann hefði víða komið við. H.C. Andersen gerði nú garðinn frægann þegar hann skrifaði um fjöðrina sem varð í meðförum að heilli hænu. Ó, eru það bara skáldlegar ýkjur.  Ekki aldeilis, í raunveruleikanum er slúðrað bak og fyrir og hvað heitir það. Að vera málglaður? Nei, það nefnilega býr eitthvað að baki þegar fólk lýgur. Eitthvað er í gangi sem kemur sér betur fyrir lygarann, en hvernig líður þá þeim sem logið er að. Svona uppá komur eru hið versta mál og hafa kostað ómældan taugatitring.

En það er víst til það sem heitir Hvít Lýgi, en hvernig virkar hún. Í rauninni er það sama sagan, svoleiðis björgunarleiðangrar eru oftar en ekki bara til að bjarga vondri sitúasjón. Og hverjum kemur það til góða? Lygaranum.!!! Svona er veröldin, það er langbest að vera ekki með hana á herðunum, bara fljóta með. Eða hvað? Það er spurningin, að taka afstöðu er nefnilega stórvarasamt. Ég held að það sé best að lesa um svona mál í bókum, en hvernig er þetta annars,kemst ekki allt upp áður en lýkur.

Smáhugleiðing ....

Heyrumst....